ήρθες στη ζωή μου έτσι ξαφνικά.. ούτε που υπολόγισες αν είμαι έτοιμη να σε δεχτώ δεν σκέφτηκες οτι εγώ μια μέρα θα σε αγαπούσα...και όμως όταν τα βλέμματα μας συναντήθηκαν μέσα απο σκόνη κιμωλίας σταματήσαν όλα. έβλεπα και άκουγα μόνο εσένα..
όταν μιλάς τα πάντα γύρω σου σωπαίνουν... όταν σωπαίνεις τα πάντα γύρω σου αποζητούν τη φωνή σου..όταν γελάς ο κόσμος γεμίζει χρώματα πιο φωτεινά απο το ουράνιο τόξο..... όταν λυπάσαι ο κόσμος γεμίζει καταιγίδες χάνεται το χρώμα του..κάθε τι που αγγίζεις το ζηλεύω.. κάθε τι που σ αγγίζει το φθονώ...
όταν αφήνεσαι είσαι σαν ένα μικρο παιδί που μόλις πήρε το πρώτο του δώρο...
μη σκέφτεσαι δεν είναι ολα λογική...μη φοβάσαι δεν είναι όλα αμφιβολίες...
άσε για λίγο τη ζωή να σε κατακλύσει και να σε παρασύρει....
μάτια φωτεινά και όμορφα.... πίνακας μελαγχολικός γεμάτος σκέψη
μίλα μου να ακούω τη φωνή σου.. κοίτα με να νιώθω το βλέμμα σου...
κατέβα λίγο πιο χαμηλά να σε φτάσω δεν μπορούν οι άνθρωποι να αγγίξουν τα αστέρια...
θα μου πεις : ίσως να υπάρχει λόγος που δεν μπορούν ...
ασε με να προσπαθήσω όμως...
δεν απειλώ το φως σου.. στη σκιά του μόνο να μπω να νιώθω οτι έχω κάτι δικό σου..
αν πάλι δεν μπορείς
μου αρκεί να σε κοιτώ να λάμπεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου